معنی ملامت گو در لغت نامه دهخدا

ملامت گوینده. آنکه سخنان سرزنش آمیز گوید. سرزنش کننده. ملامتگر:، عابدان آفتاب از دلبر ما غافلند، ای ملامت گو خدا را رو مبین آن رو ببین.، حافظ (دیوان چ قزوینی ص 278).، و رجوع به مادۀ بعد و ترکیب ملامت گفتن ذیل ملامت شود

معنی ملامت گو در فرهنگ واژه مترادف متضاد

سرزنشگر، ملامتگر، شماتت کننده، نکوهش گر

معنی ملامت گو - جستجوی لغت در جدول جو

ملامت گو

لغت نامه دهخدا

ملامت گو

فرهنگ واژه مترادف متضاد

ملامت گر

سرزنش کننده، نکوهش کننده

فرهنگ فارسی عمید

ملامت گوی

ملامت گو:
ملامت گوی بی حاصل ترنج از دست نشناسد
در آن معرض که چون یوسف جمال از پرده بنمائی.
سعدی.
ملامت گوی عاشق را چه گوید مردم دانا
که حال غرقه در دریا نداند خفته در ساحل.
سعدی.
ملامت گوی بی حاصل نداند درد سعدی را
مگر وقتی که در کویی به رویی مبتلا ماند.
سعدی.
و رجوع به ملامت گو و ترکیب ملامت گفتن ذیل ملامت شود

لغت نامه دهخدا

سلامت رو

(نِ / نَ کَ دَ / دِ)

آنکه در نظام امور خانه راه اعتدال رود و اسراف نورزد. (فرهنگ فارسی معین). آنکه در نظام امور خانه اعتدال نماید و اسراف نورزد و کفایت شعار باشد. (آنندراج). با اعتدال و صرفه جو و با عقل معاش. (ناظم الاطباء) ، بی خطر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سلامت جو

(نَ / نُو نِ / نَ دَ / دِ)

آنکه براه سلامت رود. (فرهنگ فارسی معین) ، صلح جوی و آرامش طلب. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

ملامت گاه

(مَ مَ)

جای سرزنش. محل عتاب. ملامت زار:
سوی بازار دین چو جستی راه
رستی ار جستی از ملامت گاه.
سنائی (حدیقهالحقیقه چ مدرس رضوی ص 306).
و رجوع به ملامت زار شود

لغت نامه دهخدا

ملامت کش

ملامت کشنده. تحمل کننده سرزنش. متحمل عتاب و مذمت:
ملامت کشانند مستان یار
سبکتر برد اشتر مست بار.
سعدی (بوستان).
و رجوع به ترکیب ملامت کشیدن ذیل ملامت شود

لغت نامه دهخدا

ملامتگر

(مَ مَ گَ)

نکوهنده و نکوهش کننده و سرزنش نماینده. (ناظم الاطباء). عاذل. لائم. نکوهشگر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ملامت کننده. ملامت گو:
بنشینیم همی عاشق و معشوق به هم
نه ملامتگر ما را و نه نظار و رقیب.
منوچهری.
از سخن پیر ملامتگرش
گریان گریان بگذشت از برش.
نظامی.
کرد جدا سنگ ملامتگرش
گوهری از رهگذر گوهرش.
نظامی.
ایا نفس ملامتگر خمش کن
که هم تو در ضلالت رهنمونی.
مولوی.
آن شغال رنگ رنگ آمد نهفت
بر بناگوش ملامتگر بگفت.
مولوی.
ملامتگری گفتش ای باددست
به یک ره پریشان مکن هرچه هست.
سعدی (بوستان).
هر سر موی مرا با تو هزاران کار است
ما کجاییم و ملامتگر بیکار کجاست.
حافظ.
ما به رندی دربساط قرب رفتیم و هنوز
همچنان پیر ملامتگر به پای منبر است.
کمال الدین خجندی.
حاشا که گذارد کرم ساقی کوثر
در گلشن فردوس ملامتگر رز را.
صائب.
و رجوع به ملامت کننده شود